Bezoek in Nepal

Bij mijn vorige verhaal duurde het nog 4,5 uur voordat mijn ouders, broer en Niels voet op Nepaleese bodem zouden zetten. Na mijn bezoek aan het internetcafe ben ik snel thuis mijn spullen in gaan pakken, nog wat Dal Bath gegeten en om half 7 met de taxi naar het kantoor van Nilam gegaan, ik dacht de weg wel te weten .. maar ik wist niet dat er in Nepal ook eenrichtingswegen bestonden. Met als resultaat dat ik dus nog een stuk kon gaan lopen met een klein koffertje (die niet echt makkelijk reed op een weg vol met gaten) een beautycase en twee tassen. Zo kwam ik bij Nilam aan waar tot overmaat van ramp het busje wat geregeld was te laat was. Dus weer een stuk lopen met al mijn bagage en toen zei Nilam; Take a seat.. hij stond trots met zijn motor in zijn handen. En daar stond ik dan met mijn bagage, voor het eerst heb ik als een echte Nepalees rond gereden. Nilam voor op de motor mijn koffer en tassen achter hem en ik als laatste. Dan moet je ook nog weten hoe ze hier rond rijden en dat ik nog (bijna) nooit op een motor heb gezeten dus me toch wel graag wilde vasthouden, maar dat ging helaas niet lukken. Mjaa what to do? zeggen ze dan hier in Nepal. Gelukkig was het maar een korte rit, want hij reed eerst naar het hotel zodat ik mijn spullen daar alvast neer kon zetten. En toen verder achter op naar het vliegveld.
We waren er iets voor 8 uur en ze zouden om 8 uur landen, dus ik dacht dat duurt nog wel even (aangezien ik een uur in de rij heb gestaan voor mijn visum). Samen met Nilam liep ik naar de aankomsthal, voor zover je het zo kan noemen, en toen zag ik ze daar al staan. Heel erg gek omdat ik ze nog niet had verwacht, maar des te beter weer een beetje langer de tijd samen. Het weerzien was natuurlijk super fijn, het waren maar 3 weken. Maar toch ik had er erg naar uitgekeken, dus er werd even flink wat geknuffeld! Nadat ik Nilam voor had gesteld liepen we naar het busje die dan toch gearriveerd was, en als snel liepen er een hoop 'behulpzame' mensen om ons heen die koffers pakte en deze boven op het busje gooide. We wisten niet meer wie er wel en niet bij hoorde en het bleek dus dat er meer niet bij hoorde dan wel, die wilde allemaal geld. We zijn snel het busje ingevlucht en vroegen ons toen af of alle koffers er wel oplagen en of ze er niet af konden vallen. Tja dat is Nepal dus dat merken we vanzelf.
Bij het hotel aangekomen zijn we gaan douchen en daarna zijn we nog wat gaan drinken. We hadden natuurlijk erg veel om over te praten. Daarna zijn we lekker ons bed ingedoken (een voor mij wel heel comfortabel bed) en allemaal gaan slapen.

Woensdag 3 mrt

Nadat we hadden ontbeten zijn we naar het kantoor van Nilam gelopen om alles door te spreken en te betalen. Verder was ik ook van plan om even door Thamel te lopen, uiteindelijk heeft dit heel de dag geduurd. Bij Nilam werd er toch nog een beetje getwijfeld over wat we nou gingen doen, dus dit hebben we even besproken tijdens de lunch en verder waren de souvenirswinkels wel erg leuk en bovenal goedkoop, met als resultaat dat we met een hoop tassen (die al een halve koffer zou vullen) door Thamel liepen tot dat het etenstijd was. Lekker een pizza gegeten en terug naar het hotel gelopen, waar we aan het gokken zijn geslagen. Precies naast ons hotel staat namelijk een casino (is wel net even iets anders dan in Nl maar oke). Mama, Peter en Niels hebben voor 10 euro (1000 rupees) gekocht en ze zijn aan de blackjack tafel gaan zitten, wat bleek als je speelt kan je heel de avond gratis eten en drinken, zelfs sterke drank het maakt niet uit! Dus dan heb je die 10 euro er zo weer uit he! Uiteindelijk had alleen mama winst, maar natuurlijk was dit niet ons laatste bezoekje.

Donderdag 4 mrt

Vandaag ons eerste bezoek aan het weeshuis en de school. Om 11.00 uur hebben we een taxi gepakt en zijn we met en volle koffer en tassen naar het weeshuis gereden, daar hebben we alles (schoenen, speelgoed, kleding) afgegooid en ik heb meteen een rondleiding door het huis gegeven, nog even wat thee gedronken en toen zijn we verder gegaan. De kinderen zaten natuurlijk al op school, dus hadden wij mooi de gelegenheid om eerst Swayambunath (monky tempel) te bezoeken. Eerst moesten we al die trappen weer op lopen, maar dan heb je ook wat .. souvernirs. Ja ons mam kon het weer niet laten. Gelukkig hadden ze ook nog wat tijd om rond te kijken. Er stond een man waar je een verrekijker kon huren en hier hebben we dan ook even gebruik van gemaakt. Daar zag ik didi de was doen op ons dakterras. Na wat rond gegekeken te hebben zijn we weer naar beneden gelopen en hebben we nog wat gedronken. Rond 14.00 uur zijn we doorgelopen naar school. Janak was ook even aanwezig, ik heb zelf een rondleiding gegeven. Daarna had ik grade 2, die ik inmiddels toch wel een beetje als mijn klasje beschouw, met zn alle hebben we een liedje gezongen voor papa, mama, peter en Niels, wat ik ze dinsdag heb geleerd. Daarna zei ik dat we de rest van de tijd gingen spelen, meteen werd er geroepen kiddingbal. Dus daar zijn we mee begonnen, later hebben de mannen zich nog flink uitgesloofd met basketbalspelen met de jongens en mama en ik hebben verschillende dingen met de meisjes gedaan. Uiteindelijk kwamen er steeds meer kinderen bij. Vooral het basketballen was een succes, de jongens waren door de dolle heen, de vrijwilligers die op school komen zijn namelijk altijd meisjes en nu waren er jongens om mee te spelen. Om 16.00 uur was de school uit en zijn we moe, bezweet maar voldoen met de kinderen van Langtang naar huis gelopen. Daar konden ze pas echt zien hoe het er aan toe gaat, normaal eten we rond 17.15 uur, maar het gas was afgesloten dus Janak was op zoek naar ander gas, waardoor we dus later gingen eten dan normaal.
Voor je jongens kwam dit goed uit, ik had ze al weken lekker zitten maken dat ze konden gaan voetballen met Peter & Niels en nu was daar meer tijd voor (omdat het erg vroeg donker is). Dus de bal werd opgepompt en gekleurde hesjes om teams te maken werden uitgedeeld, deze had Niels meegenomen voor hen. Dit was wel heel bijzonder, ook de meisjes kwamen om hesjes vragen ookal deden ze niet mee met voetballen.
Om 18.00 uur was het dan toch etenstijd, voor mn ouders, Peter en Niels was het de eerste keer dat ze Dal Bath gingen eten, maar eerst eten de kinderen altijd. Iedereen keek er erg van op hoeveel de kinderen eten. Ze eten vaak 2 soms zelfs 3 volle borden rijst. Gelukkig vonden ze het eten zelf ook lekker, na het eten hebben we nog wat met Janak en Pushpa gekletst en toen zijn we naar beneden gegaan. Ze hadden een aantal spelletjes voor de kinderen ingepakt waarvan we er twee hebben gegeven. Sudoku en Jenga, ook heb ik de kruiswoordpuzzels, die mijn neefje Daimen voor de kinderen heeft gekocht, al gegeven (ook hier keken ze al een tijdje naar uit). Jenga werd meteen uitgeprobeert en het was een groot succes, vooral toen de toren omviel natuurlijk. En uiteraard, het kan ook niet anders, moest de muziek ook weer aan en heeft iedereen zich weer flink uitgesloofd. De tijd vloog voorbij het was al snel 20.30 uur, bedtijd voor de kinderen. Wij zijn, na afscheid te hebben genomen van iedereen, op zoek gegaan naar een taxi. Het was erg donker en we konden maar een kleine taxi vinden, dus we hadden geen keuze met zn 5e + chauffeur in een taxi, dit is een kleine suzuki. Peter, mama en papa op de achterbank en ik voorin bij Niels op schoot, dit was niet echt een succes.
Verder was het een geslaagde dag en iedereen heeft genoten, ik vond het ook erg leuk om te laten zien wat ik hier doe.

Vrijdag 5 mrt

Niels zijn verjaardag! Om 06.00 werden Niels en ik opgewacht door iemand van Nilam om ons naar het vliegveld te brengen, nee natuurlijk gaan we niet naar huis. We zouden een mountainflight gaan maken. Dus dat betekende heeeel vroeg ons bed uit, eenmaal op het vliegveld moesten we nog 10 minuten wachten zeiden ze.. nou maak daar maar 10 Nepaleese minuten van, dat betekend dus 1,5 uur. En na die tijd hoorde we dat we weer naar huis konden gaan want het ging niet door, omdat het weer te slecht was. Het is bekend dat het in maart altijd wat mistiger is waardoor het zicht op de bergen minder is. Terug bij het hotel zijn we nog heel even ons bed in gedoken en toen zijn we, na met zn alle ontbeten te hebben, de sightseeing in Kathmandu gaan doen. Swayambunath hadden we gisteren en bekeken en vandaag zouden we dus gaan naar Kathmandu Durbar square, Pashupatinath en Boudhanath. Dezelfde plaatsen waar ik een van mijn eerste dagen met Pushpa was geweest. Bij het hotel hebben we twee taxi's aangehouden en bij Durbar square hebben we afgesproken dat we ze huurden voor de hele dag. Tijdens ons rondje op Durbar square zijn we zo ongeveer heel de tijd gevolgd door verkopers, taxichauffeurs en gidsen. Een gids liep heel de tijd achter ons aan, en vertelde van alles, terwijl wij hadden gezegd hem niet nodig te hebben. Dit begreep hij pas toen ik dit iets bozer dan normaal zei. Bij Pashupatinath hebben we lang de tijd genomen om een crematie te bekijken. Deze keer was het aan de andere kant dan waar ik de vorige keer heb gekeken. Je hebt namelijk en kant voor de armere mensen en een kant voor de rijkere mensen, al heb ik geen idee wanneer je rijk bent in Nepal. Een verschil wat ik merkte is dat het bij de rijkere veel langer duurt. Verder is de rivier ontzettend smerig, maar er lopen verschillende kinderen door het water op zoek naar dingen die er in zijn gegooid. Zo werd de broek van de overleden man uitgetrokken en in het water gegooid en een kindje ging daar meteen achter aan.
Onze laatste stop was bij Boudhanath, hier hebben we even wat gedronken op het dakterras. Daarna zijn we bij een monikkenhuis naar binnen gelopen, we werden daar vriendelijk ontvangen. Een van de monniken gaf wierrook aan ons, en papa en ik moesten dit tussen onze handen houden en hem na zeggen, zo hebben we dus staan bidden voor Boedha. Ook werden we allemaal nog met geluk gezegend door andere monniken, we moesten op onze knieen zitten en kregen water in onze handen en een sjaaltje om onze nek. Ik vond het indrukwekkend om mee te maken.
Terug in het hotel hebben we daar maar gegeten, naar zo'n vermoeiende dag. Helaas viel de vegetarische pasta die we allemaal op hadden niet bij iedereen goed. Zo eindigde de avond voor een aantal op de pot.

Zaterdag 6 mrt

Vandaag vertrekken we naar Chitwan, dit is het oudste nationale park van Nepal. Dat betekend weer vroeg ons bed uit voor een autoritje van ongeveer 6 uur. we hebben gekozen om met de greenline bus te reizen, hier betaal je iets meer voor, maar dan is het iets luxer werd mij verteld. Je kan deze bus vergelijken met een oude touringscar uit Nederland, dus ik heb geen idee waar we mee hadden moeten reizen als we voor minder luxe hadden gekozen. Onderweg ga je echt de bergen in, dan krijg je en heel ander beeld, je ziet verschillende dorpjes met zelfgemaakte huisjes, rijstvelden, een mooie rivier en verder nog meer mooie natuur. Een nadeel is de weg waar je op moet rijden, die is erg smal en zit vol gaten en bulten, daarnaast rijdt de bus ook wel heel erg dicht langs de rand van de weg waar je in een diep gat kijkt. Ongeveer op de helft maakte we een tussenstop voor de lunch en daarna zijn we overgestapt op een kleiner busje. We zijn eerder aangekomen dan verwacht, om 2uur waren we bij het hotel en daar kregen we weer een lunch. Dit was natuurlijk veel te veel. We kregen even wat tijd om onze spullen op de kamer te zetten (hele simpele kamer) en daarna zijn we met onze gids een wandeling gaan maken door het dorpje. Even waande ik me in Afrika, er zijn huisjes gemaakt van mest en stro je ziet overal dieren lopen, heel apart om te zien als je al 4 weken in een lawaaierige stad als Kathmandu woont. Vervolgens zijn we door gelopen naar een olifanten centrum en moesten we (ik op mn sandalen) door een drasserig veld lopen. Daar lag een neushoorn in het water, we kregen te horen dat we heel zachtjes moesten zijn, want als de neushoorn zich bedreigt zou voelen kon hij aanvallen en hij rent 40 km per uur. Dat zorgde ervoor dat mama al terug liep, en ik ook een paar minuten later, er was namelijk een hondje die ons heel de tijd had gevolgd en die ging even vrolijk in de richting van de neushoorn rennen. Toen moest ik zonder hulp over een sloot springen, en ja hoor ik spring er natuurlijk recht in.
Terug bij het hotel kregen we ons avondeten en konden we gaan douchen en onze eigen tijd indelen. We hebben een hele romantische avond gehad bij kaarslicht, niet omdat we dit zelf wilde, nee de elektriciteit deed het niet. Dus dat werd een douche bij kaarslicht. :D

Zondag 7 mrt

Vroeg opstaan en na het ontbijt zijn we een jeepsafari van 3uur gaan doen. Onderweg hebben we verschillende dieren gezien zoals apen, herten, wilde zwijnen, een neushoorn en krokodillen. In de jungle leven ook tijgers en beren, maar er is een hele kleine kans dat je die ziet. Terug bij het hotel kregen we te horen dat er op onze vertrekdag hoogstwaarschijnlijk een staking zou zijn, dat betekend winkels dicht en geen verkeer op de weg. Dus wij zouden niet terug kunnen, dat betekend kiezen of een dag langer of een dag korter in Chitwan blijven. Wij kozen voor een dag korter, omdat we ook nog tijd op school en het weeshuis wilde doorbrengen. Onze gids moest dus het programma aanpassen.
In de middag gingen we kanoen, op de plek waar we zouden vertrekken moesten we nog even wachten. De plaatselijke bevolking was daar aan het vissen, voornamelijk vrouwen, we stonden even te kijken totdat ze gebaarde dat we mee konden helpen. Ik was de enige met een hele korte broek aan dus ik ging het water in en (ja ja zelfs als vegetarier) de vrouwen helpen met vissen. Ik moest een stok in mn handen houden en die op en neer bewegen en tegelijk met mijn voeten op de grond stampen, zo liepen we in een halve cirkel en liepen we steeds dichter naar elkaar richting mensen met een net (hier werd een klamboe voor gebruikt) en er werd wat gevangen. De visjes waren erg klein zo'n 2/3 cm en ze hadden er denk ik een stuk of 9 gevangen (op 20 mensen), maar blij dat ze waren er werd gezongen en gedanst. Het was een hele leuke ervaring. Toen was het tijd voor de kanotocht, dit is een lange kano van hout. Het was de bedoeling dat we veel krokodillen zouden zien onderweg, we hebben er helaas maar 2 gezien. Een op het land en een in het water, het is wel heel apart om zo dicht bij krokodillen te komen. Halverwege stapte papa en peter uit met de gids, hun gingen een jungle walk maken en wij gingen nog een stukje verder om bij het hotel op hun te wachten. Na een uur kwamen ze terug, ze hadden neushoorns gezien een voor hen moeten rennen. Even wat tijd om te rusten dus en daarna weer op weg, deze keer naar een Elephant breeding centre, hier worden olifanten getraind. De olifanten zaten allemaal vast met hun been en ik vond dat ze weinig beweegruimte hadden, ook liepen er twee kleintje los die kon je aanraken en je kon er mee op de foto. Na wat rond te hebben gekeken hier zijn we naar een rustig strandje gegaan om hier naar de zonsondergang te kijken. In de avond ben ik samen met papa en mama naar een culturele avond gegaan, hier werden verschillende Nepalese dansen geshowd. En zo eindigde onze een na laatste dag in de jungle, een dag waar we weer veel nieuwe indrukken hebben opgedaan.

Maandag 8 mrt

Onze laatste dag in Chitwan is aangebroken. Gelukkig hebben we, ondanks dat we er een dag korter zijn, alles van het programma kunnen doen. Dit komt omdat Nilam een busje voor ons heeft geregeld die ons om 1uur ophaalt, de greenline bus waar we eigenlijk mee zouden gaan vertrekt namelijk alleen in de ochtend.
Na het ontbijt werden we opgehaald om op een olifant te gaan rijden. Niels, Peter en ik zaten op een olifant en papa en mama samen op een andere. Normaal zit je met zn 4e op een olifant maar als je in Nepal wat geld geeft is vaak alles mogelijk. Op de olifant is een soort bakje vast gemaakt waar je in zit, verder zit er ook iemand op die de olifant stuurt. De tocht duurde 1,5 uur, doordat je op een olifant zit kan je heel erg dicht bij dieren komen. Zo stonden wij oog in oog met een neushoorn. Verder hebben we een beetje dezelfde dieren gezien als met de jeepsafari, weer geen tijger, maar hier hadden we ook al niet echt meer op gerekend. Bij terug komst hebben we nog wat bananen gekocht en deze aan de olifant gevoerd. Terug bij het hotel hebben we ons omgekleed want de bij de laatste activiteit zouden we het niet droog houden (in de jungle moet je een lange broek aan). We zijn naar de rivier gegaan voor elephant bating. Niels en ik gingen eerst samen, je zit op de olifant en deze spuit je helemaal nat en gooit je van zijn rug af. Daarna moet je terug op zien te komen, wij moesten de oren van de olifant pakken en onze voet op zijn slurf zetten. vervolgens duwde hij ons zo omhoog. Na een paar keer ging de olifant liggen en mochten wij hem wassen, met een steen schuurde we over zijn huid. Papa en Peter gingen samen op een andere olifant, en Niels en ik daarna ook nog een keer, het was zo'n leuke ervaring dat wij ook nog wel een keer wilde. Als laatste gingen we nog met zn 4e op een olifant, dit viel niet mee maar het is toch gelukt. Mama wilde niet dus die heeft foto's kunnen maken. Na deze geweldige ervaring was het tijd om terug naar het hotel te gaan, om te douchen en in te pakken en terug te gaan naar Kathmandu.
Onderweg hebben we natuurlijk weer genoten van het mooie uitzicht, we waren eerder terug dan verwacht.

Dinsdag 9 mrt

Mijn moeder was gisteren ziek geworden, dus ze bleef vandaag samen met papa in het hotel. Peter, Niels en ik gingen naar Thamel om een aantal dingen te kopen, oa slippers, we hadden bij ons eerste bezoek aan het weeshuis gevraagd wat de kinderen nog nodig hadden en dit waren slippers. De maten van de kinderen konden niet echt genoemd worden, dus hebben we van alle voeten een afdruk getekend. Gisteren hadden we al een goede winkel gevonden, waar we even hadden rondgekeken. We hadden afgesproken dat we vandaag terug zouden komen, dus we hebben daar een aantal uur doorgebracht voor het uitzoeken van slippers. Na een lunch zijn we inkopen gaan doen voor de volgende dag, we gingen de volgende dag namelijk koken in het weeshuis. Dus daar gingen wel wat voorbereidingen aan af. We gingen naar de 'groenteboer', die je trouwens elke 100m wel 3 vind, en kochten daar groentes voor 30 personen, we moesten maar liefst 4 euro afrekenen. Bepakt en bezakt in de taxi naar het weeshuis om daar vast alles af te gooien. Daarna hebben we de rest van de middag weer doorgebracht op school, wat net als de vorige keer weer een groot succes was.
In de avond voelde mama zich gelukkig al wat beter, dus we zijn met zn alle gaan uiteten en ook de rest van de avond hebben we samen doorgebracht.

Woensdag 10 mrt

Niels en ik hebben een tweede poging gewaagd om de lucht in te gaan voor de mountainflight, deze keer ging het gelukkig door! En wat was het mooi. We hebben verschillende gebieden gezien zoals het Langtang gebied, hier is ons weeshuis naar vernoemd, en ook hebben we de Mount Everest mogen bewonderen. Het was echt adembenemend mooi! Ongeveer 50 minuten hebben we gevlogen en genoten.
Eenmaal terug hebben we na het ontbijt de taken verdeeld. Er moest nog vlees gehaald worden voor het avondeten en dit gingen Peter en Niels doen samen met iemand van het kantoor van Nilam, papa, mama en ik gingen pasta kopen. Daarna zouden we allebei een taxi pakken naar het weeshuis om daar het eten en te slippers af te zetten en om vervolgens samen door te lopen naar school. Wij waren al terug in het weeshuis toen we werden gebeld dat Peter en Niels last hadden van een van de Nepalese kwaaltjes, er was namelijk nergen elektriciteit waardoor er geen gehakt gemaakt kon worden, dat kon dus nog wel even duren. Ondertussen hebben wij Belinda en Emil maar geholpen met hun nieuwe taken, groentes snijden. Er is namelijk nog steeds geen kok en ook een paar dagen geen didi, waardoor hun deze taak toegewezen hadden gekregen. Ze waren al heel de dag bezig met snijden van groentes voor in de avond en ook voor de volgende dag, en met 10 handen ging dat een stuk sneller dan met 4. Om half vier zijn papa en ik naar school gelopen om de kinderen op te halen en daar zaten ook Peter en Niels al te wachten, ze hadden nog een mogelijkheid een slager (voor zover je dat hier zo kan noemen) in de buurt die zei dat hij om 4 uur elektriciteit had. Dus wij liepen daar onderweg langs, maar helaas ook dit ging niet door. Ik wist nog een slager in de buurt van het weeshuis, Niels en ik zijn hier naar toe gelopen en papa en Peter zijn met de kinderen naar huis gelopen.
En ja hoor gelukkig hadden ze hier wel vlees, Niels moest alleen een half uur wachten omdat de vrouw het met haar handen ging snijden. Ik ben ondertussen terug gelopen naar het weeshuis, zodat ik Peter vast kon helpen met de rest van het eten. Na flink wat gestress, gezoek naar vlees en het bijkopen van tomaten was het dan eindelijk klaar. Ik schreeuwde hard naar beneden 'pasta eating time', normaal roepen ze hier 'rice eating time', en alle kinderen kwamen naar boven gerend. In de rij en wij konden een voor een opscheppen. Ik vroeg aan een van de kinderen 'is it delicious?' No, zei een van de kinderen very very very delicious. Een aantal borden werden nog een of twee keer bijgevuld en nadat alle buikjes gevuld waren, werden we bedankt door alle kinderen en kregen we een groot applaus, 'thank you brother, thank you sister' werd er regelmatig gezegd. Nadat de kinderen weer naar beneden gingen, hebben wij samen met Janak, Pushpa, Emil en Belinda gegeten en vervolgens was het tijd voor het uitdelen van de slippers.
Weer waren alle kinderen door de dolle heen, een voor een moesten ze ze passen en allemaal hadden ze een tevreden glimlach op hun gezicht. Waar je deze kinderen al niet blij mee kan maken. Zelfs de kinderen die normaal wat terughoudend en verlegen zijn stapten nu op mn ouders af om ze te bedanken. Trots gingen een aantal kinderen op de foto, en daarna was er nog tijd voor een groepsfoto met zn alle. Helaas vloog ook vandaag de tijd weer voorbij en was het al snel tijd om naar huis te gaan. Janak en Pushpa verzekerde nog een keer dat niemand zich zorgen hoefde te maken over mij, dat ik het goed deed en dat ze goed voor me zouden zorgen en weer maakte de kinderen dankbare geluiden. En toen gingen we voor de laatste keer met zn 5e weg uit het weeshuis.
Ik vond het een geweldige dag ondanks dat het eerst niet zo soepel verliep, het is erg mooi om de kinderen zo gelukkig en dankbaar te zien. Ik ben zelf helemaal blij geworen van alle gelukkige gezichtjes en de reacties van de kinderen. :D

Donderdag 11 mrt

Deze dag hebben we nog een sightseeing gedaan. Samen met een gids brengen we een bezoek aan Nagarkot en Bakthapur. Eerst rijden we naar Nagarkot, dit is een dorpje in de bergen het is bekend om het mooie uitzicht op de bergen, ook op de Mount Everest. Een van de jongens van ons huis is in dit dorpje geboren en vond het heel speciaal dat ik juist naar zijn dorpje ging. Na een rit van 1,5 uur bereikten we de top en zagen we het mooie uitzicht, helaas was het niet helder genoeg om de Mount Everest te zien. We hebben daar nog wat gedronken en toen zijn we terug gereden naar Bakthapur. Dit is een hele oude stad ook hier heb je weer verschillende pleinen net als in Kathmandu, ook loop je hier door verschillende kleine straatjes waar je oude huizen ziet en mooi houtwerk. We zijn op een plek geweest waar ze sjaals maken, dit wordt nog heel ouderwets met de hand wordt gedaan, en in een winkel waar ze schilderijen met de hand schilderen. En dat is niet niks het is echt prielwerk. Allemaal waren we het er over eens dat het mooi was om te zien, maar dat het een beetje te lang duurde. Gelukkig waren we op tijd thuis en zijn we lekker wat gaan eten in Thamel en in de avond zijn we weer even naar het casino geweest.

Vrijdag 12 mrt

Dit was de laatste dag daarom hadden we besloten om het lekker rustig aan te doen, Niels was ook ziek geworden in de nacht waardoor we zowiezo niet lang weg konden zijn. Peter en ik zijn even zijn zomergarderobe gaan kopen en s'middags zijn we met zn alle de laatste souvenirs gaan halen. Verder hebben we lekker rustig gedaan, potje gekaart s'avonds een hapje gegeten bij ons vaste restaurant, La dolce vita, een italiaans restaurant en nog wat gedronken.

Zaterdag 13 mrt

Vandaag is mama jarig, een dag met een dubbel gevoel, want de koffers moeten ook ingepakt worden en om half 3 staat er een busje te wachten om ze naar het vliegveld te brengen. Gelukkig konden we op de kamer blijven tot 2 uur, zodat we lekker op ons gemak konden inpakken en douchen, ook hebben we nog even wat gegeten bij het hotel.
Ik ben van te voren nog mijn eigen spullen thuis gaan brengen, omdat ik dit alleen niet kon dragen.
Om half 3 alles in laden en op weg naar het vliegveld, waar hun vliegtuig om 5 uur zou vertrekken. Dus we moesten voor de tweede keer afscheid nemen, ik zag er heel erg tegen op dat ze weer weg zouden gaan. Bij het afscheid zijn natuurlijk weer heel wat traantjes gelaten. Nog een laatste kus, een keer zwaaien en weg waren ze. Tot overmaat van ramp kon ik ons busje niet terug vinden en heb ik een taxi moeten pakken.

Ik heb super leuke dagen met mijn familie en vriend gehad, ik ben blij dat ze nu weten wat voor werk ik hier doe. Als ik dan terug ben weten ze waar ik het over heb.
Helaas zijn de dagen voorbij gevlogen! Ik heb nog 5 weken te gaan en ik verwacht dat ook dit snel zal gaan.

Jullie horen snel weer van me!

Liefs Dionne

Ps.De foto's staan er inmiddels allemaal op, helaas heb ik zelf weinig foto's van school. Deze staan op de camera van mn broer of ouders.