Afscheid en terugkomst in Nederland

Namaste,

Inmiddels weer terug in ons (voor mij toch wel) koude kikkerlandje. Natuurlijk ben ik niet zomaar weg gegaan in Nepal. Zoals jullie weten zou ik eigenlijk een week eerder vertrekken en dus had ik 17 april al het een en ander gedaan voor mijn afscheidsfeestje als voorbereiding. Mijn afscheidsfeestje zou een carnavalsfeestje worden, die zaterdag heb ik uitgelegd aan de kinderen wat dit is. Ze vonden het allemaal grappig om te horen en er werd dus flink wat gegiecheld. Ook was dit een mooie gelegenheid om alle brieven van groep 8 van Bs Besoyen uit te delen. De kinderen vond het allemaal erg leuk en de brieven werden dan ook uitgebreid doorgenomen. Daarna werd het tijd om echt carnavalsmaskers te maken. Er zijn mooie kunstwerken van gemaakt. En deze kunstwerken konden dus uiteindelijk afgelopen zondag pas gebruikt worden.
Zondag waren de kinderen onverwachts vrij van school (weer een of andere strike) dus ze hebben me lekker geholpen om de speel/studeer kamer te versieren met ballonnen, slingers en serpetine. Dat was al dikke pret. Onder het eten ben ik mezelf 'carnavalklaar' gaan maken. Me haren een beetje gek op een staart, smink op me gezicht een hawai ketting om en klaar. Na het eten wilde ook alle kinderen smink op hun gezicht, hier was ik wel even mee bezig. Vrolijke gezichtjes met bloemen, smileys en snorretjes liepen daarna door de kamer. Ook hadden sommige kinderen hun masker opgezet. Zelf had ik een cd met echte carnavalsmuziek meegenomen dus die werd aangezet en al snel hoorde je, pizzahut, bloementjesgordijn en cowboys en indianen door de speakers. De kinderen wisten eerst niet echt wat ze moesten doen en stonden vooral met de serpetine en toeters te spelen die ze allemaal hadden gekregen. Maar toen de polonaise begon was het echt carnaval in het Langtang Children Home! Er is flink wat gehost en gedanst. Na een tijdje was het tijd voor een spelletje, de stoelendans, beetje moeilijk hier zonder stoelen dus hebben we de kussens gebruikt waar de kinderen op zitten. Ze renden langs de kussens en als de muziek uit ging moesten ze snel op het kussen gaan zitten. Het was een vrolijke boel met 23 kinderen en uiteindelijk ging de finale tussen Megh en Yohan. Yohan heeft gewonnen en werd beloond met een zoete prijs. Toen was het tijd voor, voor de kinderen, het hoogtepunt van de avond. Chips en frisdrank, braaf gingen ze in een kring zitten, waarna Kelly, Pushpa en ik rond gingen bij alle kinderen. Dat was smullen! Ik had nog een verassing waar de kinderen en ook Janak en Pushpa niks vanaf wisten, dus na al het gesmul was het daar tijd voor. Ik zei tegen de kinderen dat het voor mij na bijna 3mnd tijd was om morgen naar huis te gaan, en dat ik een geweldige tijd heb gehad. Als eerste wilde ik Janak en Pushpa bedanken, ik heb ze een flinke knuffel gegeven en een mooie foto van alle kinderen op een canvasdoek. Ook voor de kinderen had ik allemaal een kleine verassing. Een mooie etui die ze mee kunnen nemen naar school, ik had bij alle etuis een kaartje eraan gehangen met een persoonlijke tekst voor het kind. Toen ik ze een voor een uitdeelde werd er bij iedere naam die ik noemde uitbundig geklapt. Na het uitdelen kwamen er een aantal kinderen naar me toe om me te bedanken, ik kreeg een paar knuffels en er werd gezegd dat ze me gingen missen. Dan moet je toch even een paar keer slikken om je tranen in te houden. Gelukkig is dit gelukt en heb ik heerlijk kunnen genieten van mijn laatste avond in het huis. Ik heb nog flink gedanst met Janak en Pushpa op Nepalese muziek en daarna nog lang met hun zitten kletsen op het dakterras terwijl we thee dronken. Het was een geslaagde laatste avond.
De volgende dag was het tijd om alles in te pakken en stonden er om 16.15u twee taxi's klaar voor het huis om mij en ook de vader en broer van Kelly naar het vliegveld te brengen (toevallig hadden we nu dezelfde vlucht door mijn vertraging). Heel de dag liep ik al met een grote brok in mn keel door het huis, ik zag er heel erg tegenop om weg te gaan. Op deze dag zeiden nog een paar kinderen dat ze me gingen missen en al eerder hadden de meiden bloemetjes voor mij geplukt omdat ik wegging. Toen de taxi er was kwamen alle kinderen bij de deur om te zwaaien. De tranen stroomde al over me wangen en toen we weg reden stonden er nog een paar meisjes op het balkon handkusjes naar me toe te werpen. Een laatste blik op het huis en weg was ik.. de hele weg van het huis naar het vliegveld heb ik moeten huilen. Wat ga ik Nepal missen. De cultuur, de bevolking, de school, Janak en Pushpa, de kinderen, het huis .. alles!

Na een vertraging van 1,5 uur gingen we de lucht in en om 6 uur in de ochtend stond ik weer op Nederlandse bodem. Al gauw zag ik heel mijn familie vanachter het glas staan met een groot spandoek. Gelukkig kwamen de koffers erg snel zodat ik snel naar ze toe kon! Eenmaal thuis hing daar ook de vlag uit en hebben we nog gezellig wat zitten kletsen.

Het is heel raar, maar ook fijn om weer thuis te zijn. Al heb ik nog wel erg veel heimwee naar alles in Nepal. Ik moet weer heel erg wennen aan alles hier in Nederland, ik was inmiddels zo goed ingeburgerd in Nepal, misschien wel te goed!

Van mijn tijd in Nepal heb ik veel geleerd, en ik heb ontzettend genoten! En dat is toch het belangrijkste!

Veel liefs Dionne