Eindelijk in Nepal!

Ik zal maar beginnen met mijn laatste dagen in Nederland. De laatste week voor mijn vertrek had ik mijn stage afgerond en was ik heel de week vrij. Gelukkig maar want ik heb het nog erg druk gehad. Ik heb de laatste spullen gekocht, mijn examens ingeleverd en tussendoor mocht ik ook nog even op examen voor mijn rijbewijs. En ik ben nog geslaagd ook. Vrijdag ging ik uit eten en naar de film met Niels, zogenaamd nog gezellig een avondje 'samen' .. ja ja samen! We moesten nog even naar ons thuis toe en daar stond heel de woonkamer vol met vrienden, kennisen en familie. SURPRISE! Dat was nog een gezellige avond en ik heb afscheid kunnen nemen van iedereen.
Zaterdag inpakken en nog wat andere dingen. Zondag de laatste dingen in mn koffer gestopt en voor de laatste keer lekker lasagne gegeten. Om half 7 ben ik met mijn familie vertrokken naar schiphol. Ingecheked en betaald voor mijn koffer die veeel te zwaar was! Samen hebben we nog wat gedronken en toen was het moment daar om afscheid te nemen. Dat was wel even moeilijk. Daar ging ik dan alleen door de douane, nog een laatste keer omdraaien en zwaaien en weg was ik. Alleen op pad! In de rij voor het vliegtuig vroeg iemand nog of het wel met me ging, waarschijnlijk door mijn betraande ogen. Eenmaal in het vliegtuig ging het goed, ik dacht even lekker 3 stoelen voor mezelf te hebben, maar op het laatste moment kwam er een Nepalees naast me zit. Heel de reis heeft hij tegen mij aan zitten lullen, goed om mij Engels vast te oefenen. Ik moest bij de tussenstop in Bahrein een uur uit het vliegtuig. Het was net of ik de fata morgana van de efteling in liep. Vrouwen met kleden en in boerka's mannen met lange gewaden over hun hoofd (het lijkt op jullie carnavalspak van vorig jaar Thomas en Niels) eigenlijk wilde ik foto's maken, maar dat is toch niet echt netjes. Na een uur weer verder nog ongeveer vier uur naar Kathmandu. Daar aangekomen kon ik eerst 1,5 uur in de rij gaan staan voor mijn visum. Buiten stonden Janak, de vader, en Ramesh (een kind uit het weeshuis) op mij te wachten. Hup koffers in de taxi en op naar het weeshuis. Onderweg keek ik mijn ogen uit. Ik had al veel verhalen gehoord, maar toch moet je dit land met je eigen ogen zien! En een getoeter, ik ben blij dat ik hier niet hoef te rijden. Iedereen rijd door elkaar, eigenlijk rijden ze hier links maar moeten ze rechts rijden dan doen ze dat toch! Koeien, schapen, kippen, geiten, apen je ziet het allemaal op en langs de weg. Na ongeveer een half uur ben ik aangekomen bij het weeshuis daar werd ik ontvangen door Pushpa de moeder van het huis, ze heeft me een rondleiding gegeven. Vervolgens werd ik voorgesteld aan de kinderen, zij waren in de speelkamer. Alle kinderen kwamen een voor een voor me staan met hun hand tegen elkaar en zeiden 'Namaste my name is..' en dat zo snel dat ik de namen niet kon verstaan en er nu pas 3 kan onthouden. Vervolgens ben ik mn spullen gaan uitpakken, Pushpa kwam me roepen om te eten. Voor het eerst Dal Bath, koud! En toch vond ik het niet vies. Ik ben weer verder gegaan met uitpakken, ik moest opschieten want om half 9 gaan de lichten uit omdat de generator er dan mee stopt. Ik heb heerlijk geslapen. S'ochtends moest ik om 7 uur opstaan. Eerst kreeg ik thee met wat biscuits en de kinderen begonnen met leren, ik moest daarbij zijn om evt vragen te beantwoorden en op te letten. Ik moet zeggen het is niet makkelijk om 24 kinderen stil te krijgen en te houden en helemaal niet als je ze net pas kent. Dus ik heb ze een beetje laten doen, nu gaat dat al een stuk beter. Na het leren eten de kinderen Dal Bath (en veel!) omdat ik dat niet wil eten in de ochtend kreeg ik thee met brood, droog brood! Achjaa .. Vervolgens hebben we de kinderen naar school gebracht en heeft Janak mij een rond leiding gegeven op school, hij is namelijk de directeur. Ik heb nog even een praatje gemaakt met een vrijwilligster uit Frankrijk die op de school werkt. Later ben ik samen met de kok van het weeshuis terug naar huis gelopen, heel gezellig .. hij spreekt geen Engels. Ook was het erg slecht weer het regende, dus werd ik weer even herinnerd aan Nederland. Er werd me verteld dat de regen de scheiding van de seizoenen aangeeft, dat klopt wel denk ik want vandaag is het stralend weer! Maar fijn ik was dus wel doorweekt. Die middag ben ik samen met Pushpa naar Thamel, het centrum van Kathmandu geweest. Met de taxi heen en lopend terug, als resultaat dat ik me thuis voor de tweede keer kon omkleden en mn pyama aan moest doen, omdat ik verder niks warmers had. S'middags heb ik wat gelezen en dingen voor mezelf gedaan. Ik mocht de kinderen niet gaan ophalen van Pushpa omdat het zo slecht weer was. De kinderen kwamen thuis en gingen weer leren. En na het eten gingen ze verder, ze hebben namelijk examens. Om 8 uur mogen ze stoppen met leren en nog een half uurtje spelen. Een aantal jongens konden zich al niet goed meer concentreren en waren al een beetje aan het dansen voor 8 uur, en dan natuurlijk stiekem wel kijken of sister (ik) kijk. Dus om 8 uur ging de muziek aan en hebben vooral de jongens hun dans kunsten aan mij laten zien. En lenig dat ze zijn. Het was super leuk om te zien! Om half 9 dan toch naar bed. Het licht ging om kwart voor 9 uit, ik ging nog even liggen lezen met mijn zaklamp aan en opeens voel ik een paar ogen naar me kijken.Recht voor mijn neus een grote vieze dikke harige spin! Ojee wat te doen, operatie spider begint. Ik heb hem eerst bij mij bed vandaag gehaald door met een slipper tegen hem aan te duwen, zodat hij in ieder geval niet in mijn bed kan vallen. Toen dat gebeurd was moest ik hem vangen ik sla een paar keer met een slipper tegen hem aan, maar hij ging gewoon niet dood! Ondertussen voelde ik het overal kriebelen. Gelukkig hoorde ik wat op de gang en ik slaap op de verdieping van de jongens dus ik vroeg; 'boys can you help me?' gelukkig hebben hun de spin kunnen vangen, ze moesten wel lachen. Voordat ik ging slapen heb ik nog even heel mijn kamer geinspecteerd, maar verder niks gezien.
Vandaag ben ik weer met de kinderen mee naar school geweest. Ik heb met Janak overlegd en zou mee kijken in grade 2. Van de juffrouw moest ik nog even wachten. Toen ik iets later de klas binnen kwam stonden de kinderen op (10 kinderen) en zeiden ze iets in koor en vervolgens stelde ze zichzelf een voor een voor aan me. Ze hadden allemaal een tekening gemaakt voor mij en natuurlijk moest ik ook al hun andere tekeningen bekijken dus ik heb een half uur 'nice' and 'very good' zitten zeggen. Toen werd ik aan mijn armen getrokken want we moesten gaan spelen, basketbal. Jongens tegen de meisjes, dat wil zeggen 7 tegen 4, het leek op een gegeven moment meer op rugby. Ik ben even gestopt en heb gezegd dat we eerlijke teams moesten maken en dat het ook de bedoeling was dat we deden dribbelen en niet als een gek tegen iedereen aan rennen. Nou toen kon het spel weer verder gaan, tot na een uur de meisjes het beu werden (en ik ook wel), toen moest ik met hen gaan touwtje springen. Ik verbaasde mezelf ik ben het nog niet verleerd haha. Er kwamen steeds meer kinderen bij staan, ook van andere klassen. Toen heb ik ze limbo dansen geleerd, nou en wat een plezier hadden ze. Op een gegeven moment werd het touw zo laag gehouden, dat ik dacht hier kom je onmogelijk onder door, maar nee hoor de kinderen kruipen gewoon over de grond dan lukt het wel!
Tot 12 uur ben ik daar gebleven toen ben ik even naar huis gegaan en heb ik mezelf omgekleed. Omdat het gisteren zo koud was had ik vanmorgen een hempje, trui, verst en bodywarmer over elkaar aangedaan. Vandaag is dat gelukkig niet nodig, het is stralend weer dus ik heb lekker een shirt met kort mouwen aangetrokken. Na wat thee en iets te eten ben ik op pad gegaan naar Thamel om hier op internet te gaan en wat beleg te kopen voor op brood. Ik dacht dat lukt mij wel! Onderweg kwam ik veel herkenbare dingen tegen. Op een gegeven moment kwam er een man bij mij lopen. Hij begon te vertellen over een tempel die ik moest zien, en hij stopte er pas mee toen hij door had dat ik echt niet kwam kijken. Toch wilde hij nog even bij me blijven lopen zei hij, hij begon van alles te vertellen over mijn lieve gezicht, dvd's, indian movies,nepal en weet ik veel wat. Toen heb ik hem maar beleefd gezegd dat ik graag alleen verder wilde lopen. Maar ondertussen was ik wel behoorlijk gedesorienteerd, dus ik heb maar geen risico genomen een taxi gepakt. Die rijden hier overal rond en staan om de 100 meter. Ik was nog niet zo heel verkeerd gelopen zag ik onderweg.

Het is een heel lang verhaal, en nog heb ik het idee dat ik de helft niet verteld heb. Ik krijg hier zoveel nieuwe dingen te zien. Het is overweldigend, ik moet het allemaal goed laten bezinken.

Namaste, liefs Dionne.