Pasen en Zwemmen

Namaste,

Afgelopen woensdag hebben we in het huis Pasen gevierd. Kelly had veel spulletjes mee genomen en Niels had dit ook gedaan toen hij naar Nepal was gekomen. Om deze reden besloten Kelly en ik alle spulletjes samen te voegen en het samen met de kinderen te vieren. Nadat we de tafel gezellig aangekleed hadden, met een echt paaskleed, paashazen en natuurlijk ook wat lekkers, kwamen de kinderen in groepjes naar boven. Allemaal mochten ze twee eieren schilderen, nadat we kort uitgelegd hadden wat Pasen inhoud in Nederland. We hadden ook nog flink wat kleurplaten en knutselboekjes dus daar zijn ze daarna mee aan de slag gegaan, terwijl wij een van de twee de eieren boven op het dakterras gingen verstoppen. Wat een pret.. zoeken zoeken zoeken :D en daarna lekker opeten! En op naar de volgende groep, de meeste kinderen hadden er plezier in. Zelf waren we bang voor de oudste, die zullen het misschien wel kinderachtig vinden. Maar het tegendeel is bewezen, Mana onze oudste jongen, heeft zelfs 3 eieren geschildert!

Afgelopen vrijdag hadden we een uitstapje naar het zwembad, van ons sponsorgeld is dit betaald. De bus werd geregeld door Janak, nou moet je niet denken dat er een luxe touringscar voor de deur staat. Nee een klein busje met drie banken achter elkaar waar je met 24 kinderen, 3 vrijwilligster, Pushpa, een chauffeur en nog een man die de deur dicht moet houden (omdat hij niet goed dicht ging) in moet! Wat een lol heb ik gehad, onderstaand een foto om een goede indruk te geven. Eenmaal bij het zwembad waren de kinderen redelijk door de dolle heen, totdat ze het water in moesten. Ten eerste was het water zo koud dat je nog net niet spontaan in een ijsblokje verandert en ten tweede de meeste kinderen kunnen niet zwemmen. Dus nadat ik mijzelf letterlijk in het diepe heb gegooid, ben ik verandert in een soort van badjuffrouw, tot de kinderen het beu waren en ze op mijn rug klommen en riepen sister, sister swim, terwijl ze naar de andere kant van het bad wezen. Daar ging ik dan, vooral de meiden wilde dit. De jongens zaten lekker in de zon langs de kant, maar dat gaat niet gebeuren dacht ik. Dus heb ik er maar een paar in het water gegooid, om ze er vervolgens ook weer uit te vissen omdat ze niet kunnen zwemmen. Het was een geslaagde dag en naar een lekkere warme douche zijn we om half vier weer in een overvolle bus vertrokken naar het Langtang Children Home.

De kinderen hebben vorige week dus weer leuke dingen gedaan. Helaas was er deze week ook minder leuk nieuws. Een van onze meiden, Somrani, moest terug naar haar familie. Haar moeder woont nog steeds in een village in de bergen en ze is ziek, Somrani moet er naar toe om haar te verzorgen. Ze heeft ook nog een aantal broers die alles in Kathmandu hebben geregeld. Dit is mogelijk omdat haar moeder nog steeds over de ouderlijke macht bezit, en wij hebben alleen het voogdijschap, waardoor we dus niks tegen deze beslissing kunnen doen. Janak en Pushpa hebben het er erg moeilijk mee gehad, en ik moet zeggen ik heb ook een traantje weg gepinkt op de dag dat ze weg ging. Van te voren heb ik met alle kinderen een mooi 'memory book' voor haar gemaakt met verhaaltjes en foto's van alle kinderen. Ik hoop dat ze gelukkig word bij haar familie en ook dat ze haar school voort kan zetten, anders is alles voor niks geweest.

Nou lieve mensen ik kan inmiddels al zeggen dat ik jullie volgende week weer zie! Ik ga nog flink genieten van de laatste dagen!

Liefs Dionne